Salar de Uyuni

We hebben een prachtige week achter de rug! Twee dagen in de woestijn gekampeerd en daarna een driedaagse tour van Chili naar Bolivia! Inmiddels zijn we in Sucre en zijn we ook al in Potosi (de hoogste stad van de wereld) geweest.

Maandag hebben we Argentinie na twee maanden verlaten en zijn we naar San Pedro de Atacama in Chili gegaan. Dit stadje ligt in de Atacama woestijn in het noorden van Chili. Ons hostel/camping lag drie kilometer van het stadje af. Het was even zoeken om bij de camping te komen (er rijden geen taxi's), maar gelukkig wilde iemand ons brengen. Op de camping was alles goed geregeld door vriendelijke mensen! We sliepen in een tent, met matrassen. En we konden gratis fietsen lenen. Daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Sowieso hadden we de fiets nodig als we naar het stadje gingen om te eten of om boodschappen te doen. Maar we hebben de fiets ook gebruikt voor dagtripjes. De eerste dag zijn we door de Valei de la Muerte gefietst. Dat was een behoorlijk zware rit door de felle zon en de zand- en rotswegen. Bovendien was San Pedro de eerste plek waar we lang op een hoge altitude zouden blijven. Dus we werden snel moe van de inspanning, maar het was een hele mooie tocht.

De tweede dag in San Pedro zijn we naar en door Valei de la Luna gefietst om de zonsondergang te bekijken. Dit was ook weer een zware tocht, maar het was het absoluut waard. Want na een aantal kilometer bergop door de zand- en rotswegen kwamen we op een mooi punt uit. Hier hebben we de fietsen neergezet en zijn we nog hoger gelopen om het mooiste punt uit te zoeken voor de zonsondergang. En die was mooi! Het maanachtige landschap kleurde rood na de zonsondergang.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om te beginnen met de driedaagse tour van San Pedro naar Uyuni (Bolivia).
De tour begon in een minibus. Hiermee zijn we naar de grens van Bolivia gegaan. Daar wisselde we de minibus in voor een 4x4 jeep waar we met 6 personen in konden. Wij waren een groep met twee Duitse en twee Zwitserse meisjes en een Boliviaanse chauffeur. Vanaf de grens zijn we naar de ingang van het nationale park gereden. De eerste twee stops in het park waren bij de Laguna Blanca en bij Laguna Verde. Deze meren liggen bij de vulkaan Licancabur. Door een aantal stoffen van de vulkaan en mineralen onder het water verkleuren de meren, wat het een bijzonder aanzicht geeft. De volgende stop was bij de Salvador Dali woestijn. De naam zegt al dat het een surrealistisch landschap is. De verschillende kleuren zand zijn ontstaan door de verschillende fases van de uitbarsting van de vulkaan. En er staan grote apart gevormde rotsblokken in de woestijn, die daar ook door de uitbarsting van de vulkaan terecht zijn gekomen. Na de woestijn zouden we naar het hoogste punt van de tour gegaan. De Sol de Manana geysers op 4.8km hoogte. Maar voor we bij de geysers waren hadden we eerst nog een stop bij de hotsprings. Hier konden we even in het hete water zwemmen! Dat was erg lekker, want buiten was het best koud en het water werd door de ondergrondse lava dik boven de 30 graden. De geysers zelf stonken vooral naar zwavel, maar het was wel indrukwekkend om te zien.
De volgende stop was het mooiste van de dag; Laguna Roja. Dit meer kleurde rood door de micro-organimsen en plankton die in dit meer zwemmen. Niet alleen het meer zelf was erg mooi, de duizenden flamengo's die er leven waren misscien nog wel mooier! Hier hebben we een tijd lang rondgelopen en zijn we dichtbij de flamengo's geweest. Dit was de laatste stop van de eerste dag. We verbleven in een hostel redelijk dicht bij Laguna Roja. We werden van te voren gewaarschuwd dat de eerste dag/nacht het zwaarst zou zijn door de hoogte en kou. Een aantal mensen werden ook ziek van de hoogte maar gelukkig was er met ons niks aan de hand. We hadden ook een slaapzak gehuurd en er lagen lekkere dikke dekens, dus we hebben gewoon goed geslapen.

De volgende dag vertrokken we na het ontbijt om 08:00 uur. Op deze dag lagen de bestemmingen verder uit elkaar en waren de wegen nog moeilijker begaanbaar dus we zaten steeds lang te hobbelen in de jeep. Gelukkig was het uitzicht vanuit de jeep ook al fantastisch! De eerste stop was de Liloli woestijn. In deze woestijn staan een paar heel bijzonder gevormde rotsen. De rotsen zijn er ook ooit terechtgekomen door een vukaanuitbarsting, maar de vreemde vormen hebben ze gekregen door de winderosie. Hierna zijn we gestopt bij de Honda, Chiarkota en Canapa lagunas. Bij de Laguna Chiarkota hadden we lunch met uitzicht op de flamengos in het meer. Na de lunch reden we richting het dorpje San Juan waar we zouden slapen in een zouthotel. Voordat we bij San Juan aankwamen hadden we nog een stop waar we van een afstand een actieve vulkaan konden zien en we reden over de Chiguana zoutvlakte. Het zouthotel bestaat volledig uit zout; de muren waren van zout, de stoelen en tafels waren van zout en de vloer was van zout. Ook de slaapkamervloeren en muren waren van zout (er zitten nog steeds wat zoutkorreltjes in mijn tas). We zijn na het eten vroeg gaan slapen want om 04:00 uur in de nacht zouden we vertrekken naar Salar de Uyuni om de zonsopgang te bekijken.
De zoutvlakte van Uyuni is echt heel bijzonder. Om de zonsopgang hier te kunnen zien was haast magisch. De witte zoutvlakte kleurt een beetje rood/oranje voor de zon opkomt en wanneer de zon volledig aan de horizon staat zie je zover je kan kijken alleen maar de witte zoutvlakte. Toen de zon steeds hoger aan de hemel kwam te staan zijn wij door gereden naar het Incahausi eiland. Op dit eiland werden vroeger offers gebracht door de Inca's voor moeder aarde. Nu is het een nationaal park. Het eiland staat midden in de Salar de Uyuni. Dat is bijzonder, want verder is er niks te bekennen op de zoutvlakte. We mochten even rondlopen op het eiland, en het uizicht op de zoutvlakte is erg bijzonder. Inchausi eiland wordt ook wel cactus eiland genoemdn vanwege de vele cactussen die er staan. Na de wandelinge rond het rotsachtige eiland kregen we het ontbijt (het was nu pas 08:30 uur). Na het ontbijt zijn we verder gereden op de zoutvlakte tot we ergens stopte. Hier kregen we de tijd om gekke foto's te maken. Dit was erg grappig om te doen en volgens mij zijn we hier een dik uur mee bezig geweest. (Voor de foto's wordt je doorverwezen naar de facebook van hanneke;)). Hierna hebben we nog een treinenkerkhof bezocht, waar 100 jaar oude treinen te zien waren, en zijn we langs het Dakar 2014 monument gereden. We verlieten de Salar de Uyuni bij het dorpje Colchani. In Colchani hebben we nog kort over de markt gelopen en daarna zijn we doorgerden naar Uyuni. In de stad hebben we nog met de volledige tourgroep gelunched voordat wij de bus opzochten naar Potosi. We hadden besloten om diezelfde dag nog naar Potosi te reizen, omdat we hadden gehoord dat Uyuni zelf geen bijzondere stad was.

We zijn twee dagen in Potosi geweest. De stad ligt op een hoogte van 4.1km en claimt dat het de hoogste stad ter wereld is. De eerste dag hebben we vrijwel niets gedaan. Lekker uitgeslapen en een klein beetje rondgewandeld in de namiddag. Zo'n dagje hadden we even nodig na de driedaagse tour. Vandaag is Hanneke voor 2 euro naar de kapper geweest en zijn we om 13:00 vertrokken uit Potosi naar Sucre. Tijdens de busreis zien we veel lama's en typisch boliviaans geklede mannen en vrouwen met een kudde schapen.
Sucre wordt beschreven als de mooiste stad van Bolivia en de eerste indrukken zijn goed bevallen. De zon scheen weer lekker vandaag en de stad is erg levendig. Er staan een aantal oude gebouwen en kathedralen. De meeste van deze gebouwen zijn wit, dat mooi kleurt bij de groene parken en de felle zon. Vandaag hebben wij geleerd dat Sucre de hoofdstad is van Bolivia en niet La Paz. Hoewel de regering in La Paz zit en de administratieve hoofdstad is, is Sucre de officiele hoofdstad van Bolivia. In Sucre is ook de onafhankelijkheid van Bolivia getekend. Morgen gaan we nog meer zien van Sucre en woensdag gaan we de hoofdstad verlaten voor Cochabamba!

Groetjes uit Bolivia!

Yoeri en Hanneke