Machu Picchu

Onze reis zit er bijna op! De afgelopen dagen hebben we heerlijk gerelaxed op het strand van Punta Sal. Het is nog geen hoogseizoen dus we hebben het hele strand voor ons zelf! We hebben twee uitstapjes naar Mancora gemaakt vanaf hier. Een middag hebben we een surfles genomen, wat erg goed ging! En de ochtend daarna hebben we gezwommen in de oceaan met zeeschildpadden.
In plaats van een hostel hebben we voor deze week een hotel uitgekozen, met bar en restaurant. Elke dag dus lekker eten en een pisco sour of twee. Even lekker rustig aan doen was ook wel even nodig na de flinke trip naar Machu Picchu.

Wij hebben de vierdaagse Salkantay trek gedaan vanaf Cusco naar Machu Picchu. We werden om half 5 opgehaald bij ons hostel. We werden eerst naar Mollepata gebracht met de auto. Daar hebben we met de groep ontbeten en hebben we iedereen leren kennen. Wij waren met Sam de drie nederlanders. Verder waren er twee jongens uit Nieuw Zeeland, een Poolse jongen, een Engelsman en een meisje uit Zuid Afrika. Onze Peruviaanse gids heette Willy. Een leuke groep! Na het ontbijt konden we nog de laatste dingetjes kopen voor dat we zouden gaan beginnen. Wij hebben bijvoorbeeld nog een zaklamp gekocht en voor mezelf een wandelstok.Vervolgens zijn we met het busje net voorbij Challacancha gereden. Hier ergens stopte we om te beginnen met de wandeltocht. Eerst maakten we kennis met de paarden en de man die de paarden naar de overnachtingsplekken bracht. We mochten gelukkig allemaal 5kilo aan de paarden geven die de bagage naar het overnachtingspunt zouden brengen. Zodat we zelf een rugzakje mee konden nemen met alleen het broodnodige.
Toen we ook kennis hadden gemaakt met de kok konden we echt beginnen met lopen. De eerste kilometer was heel relaxed. We liepen gewoon nog over een weg. Totdat Willy van de weg afliep en recht omhoog de berg op ging. De toon was gezet. De rest van de tour zijn we nog maar sporadisch een echt pad tegen gekomen. Het waren vooral kleine riviertjes, grote keijen, modder en af en toe dan iets wat op een pad leek. De volgende 2 uur zijn we alleen maar omhoog gelopen tot we bij het begin waren van Canal Inca. Vanaf hier was het volgens Willy alleen nog maar ‘flat’ tot we bij Soraypampa waren, onze lunch en tevens onze slaapplek. Als groep kwamen we er al snel achter dat in Peru ‘flat’ iets anders betekent dan bij ons. De weg was Peruviaans ‘flat’. Niet recht en plat, maar nog steeds omhoog en omlaag. Alleen dan minder extreem.
Na een tijdje lopen konden we van een afstand al het plaatsje zien liggen. Soraypampa lag in een groene vallei tussen de bergen in. Hier zouden we onze lunch krijgen. Inmiddels hadden we al 4 uur gelopen dus we hadden flinke hoger. De kok kreeg het voor elkaar om ondanks de beperkte faciliteiten altijd lekker en veel verschillend Peruviaans eten op tafel te zetten. Na de lunch kregen we nog een half uurtje rust voor dat we de Humantay berg zouden gaan beklimmen om het Humantay meer te zien. Het meer lag niet ver van het dorpje vandaan. Het was alleen 300 meter hoger. Het was een erg stijle route en het was behoorlijk zwaar. Een goeie oefening voor de tweede dag zei Willy. De klim omhoog was wel erg mooi. Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uizicht op de vallei werd. Voordat we bij het meer kwamen moesten we nog over een rivier en over een hoop rotsblokken heen. Het Humantay meer was echter alle moeite waard. Een prachtig helder fel blauwgroen meer. Door de mineralen in de berg kleurde het meer zo mooi (net zoals de meren die we tijdens de Salar de Uyuni tour hebben gezien). De berg werd ook nog door het meer geflecteert, zo helder was het! Dit gaf nog meer motivatie om de volgende dagen naar Machu Picchu te lopen.
De terugweg naar het dorpje duurde maar een half uur. Het was dezelfde route waar we op de heenweg ander half uur over hebben gedaan, maar dan naar beneden. Iedereen was goed moe, dus na wat kaartspelletjes en het avondeten zijn we direct naar bed (onze tent) gegaan. De volgende dag zou de zwaarste dag worden.

We werden om 5 uur wakker gemaakt met Coca thee in onze tent. We hadden een half uur om de tassen weer in te pakken en om aan de ontbijttafel te zitten. Om 6 uur zouden we weer beginen met lopen. Vandaag zouden we 22 kilometer lopen. Vooral het eerste gedeelte van de dag was zwaar. Vanaf Soraypampa (alt.3.9km) zouden we de Salkantay berg op lopen. Hier zouden we op het hoogste punt van de tour aankomen, 4.6km. De eerste vier uur was dus 700meter omhoog. Het was klimmen en klauteren en zoeken naar zuurstof. In onze groep kreeg een iemand last van de hoogte, gelukkig ging het ons goed af. We zijn vaak gestopt om even op adem te komen en om wat water te drinken. Het landschap veranderde ook steeds mee. Op een gegeven moment waren er helemaal geen planten meer. Alleen meer rotsen. Bovendien was het ook erg mistig. Uiteindelijk heeft iedereen de top gehaald en de rest van de dag zouden we vooral naar beneden lopen. Op de top van de Salkantay gaf Willy nog uitleg over de berg tijdens de Incaperiode. De Incas gebruikten deze plek voor ceremonies en offers om de bergen te eren. Ze gebruikten de Salkantay berg omdat deze het hoogste is in de omgeving. Na de break zijn we door gelopen naar Huayrapunku. Hier kregen we lunch en tijd om even bij te komen. Want we moesten nog drie uur lopen naar onze volgende slaapplek Chawllay. Dit was een erg mooie route. Langs de route kwam er er langzaam weer leven en voor we het wisten liepen we weer tussen de bomen in de jungle. In Chawllay hebben we weer lekker gegeten, en gezellig gekaart. En wederom zijn we vroeg naar bed gegaan.

De derde dag was de dag dat we naar Aguas Calientes zouden lopen, dit is het laatste plaatsje voor Machu Picchu. Maar eerst liepen we van Chawllay naar Playa Sahuayacco. Dit was weer een ontzettend mooie route en relatief relaxed. Het was vooral naar beneden en een stuk minder stijl dan de vorige dag. Af en toe wat lastigere stukjes, maar vergeleken met de eerste twee dagen was dit zeer goed te doen. We liepen door de ‘highjungle’, langs watervalletjes, over bruggen van takken en we kwamen langs prachtige uitzichtpunten. Groene bomen tot zover je kon kijken en een grote rivier die snel afdaalt. We hebben tijdens de tour niet veel dieren gezien. In het gebied leven wel puma’s, beren, slangen, herten en veel verschillende vogels. Ze zijn helaas lastig te spotten. Vooral de Pumas en de beren vermijden de route. Wij hebben wilde cavia's gezien en een paar keer een kolibrie! In Playa Sahuayacco kregen we de lunch en daarna gingen we met het busje naar Hidroelectrica. Bij Hidroelectrica kwamen we Kika tegen (een vriendin uit het Casa del Mundo in Buenos Aires). Vanaf Hidroelectrica was het nog 3 uur lopen naar Aguas Calientes. We liepen langs het spoor, want dit was dezelfde route als de treinroute naar Aguas Calientes. Op het begin van deze route kon je de Machu Picchu berg al zien! We waren nu al erg dichtbij! In Aguas Calientes sliepen we niet in een tent maar in een hostel. We hadden dus een lekker bed en een warme douche! We konden er alleen niet lang van genieten want om 4 uur s’ nachts zouden we naar Machu Picchu lopen!

We hadden al afscheid genomen van de kok, dus we moesten eerst zelf opzoek naar ontbijt (een lekker broodje en bananenmuffins) voor we naar Machu Picchu zouden lopen. Vanaf Aguas Calientes was het nog ongeveer een uur lopen naar Machu Picchu. Machu Picchu ligt 400 meter hoger dan het stadje dus het was nog een flinke klim. In tegenstelling tot de rest van de tour was er wel een duidelijk pad. Het was echter een Inca pad. Dat betekent een trap door de jungle met treden van een halve meter hoog. 3000 traptreden later hadden we de ingang van Machu Picchu bereikt!
Doordat we zo vroeg waren vertrokken waren we een van de eerste bij de ingang. Om 6 uur mochten we naar binnen en konden we onze eerste blik werpen over de verloren Inca stad Machu Picchu. En het overtrof alle verwachtingen! Het was fantastisch. Er is nog veel van de stad bewaard gebleven en vooral de ligging van de stad is ongelofelijk tussen de bergen. We kregen eerst een tour door een ‘local’ die een directe afstammeling was van een van de laatste Incas. Veel geschiedenis over de stad Machu Picchu is niet geschreven maar is doorgegeven van generatie op generatie. Officieel is Machu Picchu in 1911 ontdekt door een Amerikaan, maar de lokale bevolking wist al van deze stad. Hiram Bingham wist door het praten met de lokale bevolking van het bestaan van Machu Picchu. Toen hij voor het eerst in Machu Picchu aankwam was de stad ook niet verlaten. Een aantal lokale boeren hadden zich daar gesetteld. De Incas hadden de stad echter al tijdens de Spaanse inquisitie verlaten. De Spaanse hebben de stad nooit gevonden omdat de bevolking op tijd was gevlucht naar de laatste hoofdstad van de Incas. En omdat de laatse Incakoning tijdens zijn vlucht van Cusco naar de laatste Incahoofdstad, niet de korte route langs Machu Picchu heeft genomen. De Incakoning zou bewust een omweg hebben genomen zodat de Spanjaarden Machu Picchu niet zouden vernietigen en plunderen.
Machu Picchu was voor de Incas niet zomaar een stad. Het was een heilige plek en alleen de mensen die waardig waren Machu Picchu te bezoeken mochten er naar toe. Het was een religieus en politiek centrum gebouwd op een heilige plek. De Incas geloofden in harmonie. Ze gaven offers aan moeder aarde en ze bestudeerden de melkweg; wat de vader voorstelde. Machu Picchu is precies gebouwd op de scheiding tussen de Amazone en de Andes. Ze geloofden ook in de onderwereld, de bovenwereld en in de wereld waarin we leven (moeder aarde). Voor de Incas representateerde de slang de onderwereld, de puma moeder aarde en de Condor de bovenwereld. De Incas eerde ze alle drie. In Machu Picchu staan er veel verschillende tempels. Een zonnetempel, een tempel voor moeder aarder, een windtempel en een tempel voor de Condor. De Incas geloofden dat de Condor een boodschapper was van de goden, omdat de Condor het dichtstbij de bovenwereld zou komen. Vlak voor de Condor sterft vliegt hij namelijk zo hoog als die kan (ongeveer 8km hoog) en dan stort die ter aarde. Machu Picchu was voor de Incas een verbindingspunt van de bovenwereld en moeder aarde. De stad is daarom gebouwd in de vorm van een vliegende Condor.
Na de zeer interessante tour hebben we de berg Machu Picchu beklommen. De stad ligt in de ‘Sacred Valley’ omringt door bergen. De hoogste berg is Machu Piccu berg. Er ging een Incapad naar boven van 4000 treden. Gelukkig was het de moeite waard, want tijdens de route en op het hoogste punt hadden we prachtig uitzicht over de stad en over de omgeving. Hierna waren onze benen bijna gesloopt. Toch zijn we na de afdaling nog naar de zonnepoort gelopen. Ongeveer een half uurtje lopen van de stad. Op een bepaalde datum komt de eerste zonnestraal precies door de poort heen en verlicht het de stad. Dit is ook de officiele ingang van de stad. Wanneer je de Incatrail loopt kom je hier uit. Dit is de enige directe ingang tot de stad. In de Incaperiode was dit de enige ingang tot de stad. Hierna waren onze benen echt gesloopt. We hebben nog wat door de stad geslenterd voordat we met de bus terug naar Aguas Calientes zijn gegaan. In de avond zijn we met de trein terug naar Ollantaytambo gegaan en vanaf daar nog even met dus bus naar Cusco. Ons avontuur zat er op en de volgende dag zijn we met het vliegtuig naar het strand van Punta Sal gegaan.
Morgen vliegen we weer naar Lima. We blijven tot woensdag in Lima, dan vliegen we naar Amsterdam!

Tot over een weekje!

Yoeri en Hanneke